دل من

ازغم دوری دلم رنجور شد

خسته از فردای بی مجنون شد

همه ی فاصله ها با گله ها وسعت یافت

جای خنده روی لب خاطره شد

خاطری تلخ که با گریه فرود آمدو با آهی سرد

دل من را سوزاند ...

حرفای دلم

حرفای دلم رو گوش کن

همش از تو میخونه

نگا کن ببین چِجوری

تَک وتنها میمونه.

از خدا میخوام همیشه

دلم پیشِ تو باشه

دلِ خسته وتنهام

بی تو زنده نباشه

پروانه ی من

شمع پروانه میخواهد و من،

پرِپروانه یِ خود سوزاندم

آن شمع منم میسوزم ،خاموش شوم.

تا پرِ پروانه یِ من خوب شود.